Het gebeurt wel eens (niet vaak hoor) dat ouders in het weekend achter ons gaan staan en dan heel hard “LACHEN!” roepen. Drie dingen hierover:
- Hoe effectief denkt u dat het is om tegen een kind heel hard te roepen dat het moet lachen in een situatie die niet natuurlijk voor hem is? Hij of zij staat in een witte ruimte met 4 grote lampen op hem gericht met een vreemde man of vrouw die een groot stuk glas op hem/haar richt. Ondertussen staan de man of vrouw die je zou moeten ondersteunen in deze mogelijk stressvolle situatie heel hard tegen je te roepen.
- Gaat u wel eens lachen als iemand tegen u roept dat u moet gaan lachen?
- Bedenk van te voren eens waarom uw kind perse moet lachen? Wie weet is het veel natuurlijker om de uitdrukking te hebben zoals het zich voelt. Het is een tijdsbeeld, geen reportage voor Vogue!
Als u perse wil dat uw kind lachend op de foto staat terwijl het eigenlijk van te voren al duidelijk is dat dit moeizaam wordt, helpt het wellicht om hem/haar de nieuwste iPhone te beloven, dáár krijgt u beslist een lach mee op het gezicht!
